Verslag van een enerverende Driewaardentocht over de langste afstand 125km, de andere afstanden waren 45km en 75km.

Ondanks de slechte weersvooruitzichten was er toch nog een redelijk opkomst bij het vertrekpunt in sporthal de Boog , maar door de harde wind en de verwachte regen  ’s middags kozen veel deelnemers voor de 75 km. afstand, zodat onze groep vertrok met slechts 11 deelnemers.

Omdat ons nieuwe lid  Ron Wessel al voor het vertrek werd geconfronteerd met 2 lekke banden , vertrok onze groep met enige vertraging voor de 125km richting de van Brienenoordbrug. Ik begon met goede moed door met Fred de kop te nemen , maar ik begreep al snel dat ik niet de goede benen had en gaf al snel het stokje over aan Karel. Tot Alblasserdam was het pittig, maar daarna ging het beter omdat we wind mee kregen. Bij Papendrecht was er een lekke band, maar daarna ging het heel soepel en snel naar Meerkerk, en we kregen zelfs de zon te zien.

In Meerkerk aangekomen maakte  de groep van Hennie en Gerard  plaats voor ons , zodat wij konden genieten van de heerlijke erwtensoep. We hebben nog heel kort overwogen om de route wat in te korten , maar de buienradar gaf pas 14:30 uur regen aan , maar dan zijn we natuurlijk al lang thuis werd er geopperd. Met goede moed en voor sommigen toch met angst en beven vertrokken , omdat we wisten wat ons te wachten stond als we bij IJsselstein de wind tegen zouden krijgen. Nou die verwachtingen kwamen echt uit , want na IJsselstein langs  de Hollandsche IJssel  kregen we de volle wind in onze bakkes en moesten we regelmatig roepen “tandje minder “. Ik fietste eerst op de 2^e rij , maar liet me toch op een gegeven moment naar achteren afzakken , waar ik toch iets meer in de luwte zat.

Het ging ook steeds harder waaien, wat toch ook best gevaarlijk was want je maakte toch regelmatig zwiepers. Bij Montfoort kreeg Ron het steeds moeilijker en zakte regelmatig af , maar na een kleine rustpauze ging hij toch weer met de groep mee. Maar bij Haastrecht langs het water met de volle wind moest hij toch afhaken met rugklachten en ik besloot ondanks zijn protest toch bij hem te blijven. Maar om hem uit de wind te houden kreeg ik de volle wind, nou dat was geen pretje , dat was echt afzien , toen kreeg ik nog meer respect voor onze voorrijders Fred en Karel , wat was dat zwaar. Na Haastrecht begon het ook nog eens te regenen , wat het nog erger maakte. Ik overwoog zelfs nog om mijn vrouw te bellen om ons op te komen halen , maar met de gedachte dat ik dat de komende jaren aan moest horen verwierp ik dat heel snel.

Van Stolwijk naar Berkenwoude er leek geen einde aan te komen , maar het lukte toch om Ron bij zijn huis af te zetten  , ik dacht dan ga ik door de Loet dat scheelt dan heb ik minder last van de wind , nou mooi niet ik kreeg bij de hooiberg een windvlaag, zodat ik gelijk stil stond, nog net op tijd uit de pedalen. Toen de Boezemweg naar Lekkerkerk, volle zijwind en helemaal schuin hangend had ik echt de hele weg nodig, ik zag de sloot steeds dichterbij komen en overwoog zelfs te gaan lopen, maar ja je hebt ook nog iets van trots.

Koud en nat om 15:15 uur thuis gekomen en met hulp van mijn vrouw alles uitgetrokken en onmiddellijk onder de douche , wat was dat heerlijk . Moe maar wel trots dat ik het gehaald had.

Tekst: Wim Verwaal Foto’s: Diverse bronnen, verschillende afstanden.